"วันนี้เลยเป็นไง แต่ขอเป็นตอนเย็นแล้วกัน ตอนนี้ขอนอนก่อน เราเพิ่ง ออกเวร"
"ได้ งั้นเดี๋ยวเจอกัน"
"เดี๋ยวสิปีบ" รีบบอกเมื่อกาซะลองทำท่าเหมือนจะวางสาย รอยยิ้มเยื้อน ผุดขึ้นที่ริมสปากได้รูปสวย ตัดบัวทั้งทีมันต้องไม่ให้\เหลือใยทั้งกาซะลองและศกร "ศกจะมากับเราด้วยนะ"
คำบอกเล่าสันๆ แต่มผลทำให้คนที่กำลังฟังอยู่หัวใจชาวาบ หมอนใบสวย ที่เห็นในรถแวบเข้ามาในความคิด
'นอนหลับฝืนดี แล้วคิดถึงกันในฝืนนะคะ...อุ๊' แว่นกันแดด
มันจะลือความหมายใดได้อีก หากเขาทั้งคู่ไม่ใช่... พยายามสลัดความคิด ออก ใครจะมากับใครก็ช่างเขาปะไร หล่อนไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยสักนิด พยายาม ไม่คิด แต่เหมือนคนที่อยู่ปลายสายจะยา
"ปีบก็รู้นี่ ว่าเราไปไหนศกก็ต้องไปด้วย มันก็แปลกแปลกนะ ตามมาตั้ง แต่เด็กจนโตไม่ยักเบื่อ" เหมือนคนพูดจะพูดด้วยความชุ่มชื่นหัวจิตหัวใจเป็น ล้นพ้น กาซะลองทาทางตัดบทวางสาย ไม่อยากฟงนานๆ มันแสนหวานจนเลี่ยน... แต่อีกใจหนึ๋งก็ไม่อยากหลอกตัวเอง...หล่อนเจ็บทุกครั้งที่เห็นเขาคู่กัน...
วางสายจากศรานตาพร้อมใจที่รับรู้ อีกไม่นานเขาทั้งคู่ก็จะควงกันมา อีกครั้ง...เหมือนเคย
คุณปรียางค์ศรีกระเถิบตัวออกให้เหลือที่ว่างมากขึ้น เมื่อผู้เป็นหลานสาว เดินเข้ามานั่งด้วยที่โซฟาหวายตัวยาว สีหน้าของกาชะลองดูซีดเซียวหม่นหมอง แต่เจ้าตัวยังฟืนยิ้มให้กับนายแพทย์สฤษด์คุณและลูกชายรัฐมนตรีชื่อดิสธรที่นั่ง ร่วมโต๊ะอยู่ด้วย แว่นตากันแดด
ประมุขของคุ้มลูบเนึ้อลูบตัวหลานสาวอย่างแสนรัก "ใครโทรมาหรือปีบ มีอะไรหรือเปล่า"
กาซะลองมองผู้เป็นยาย นึกแปลกใจในคำถาม นี่หล่อนมีพิรุธอะ,1ร "คุณยายถามแปลกๆ ทำไมคะ ปีบดูเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจหรือคะ" "ถามได้ ก็เราหน้าซีดเซียวเหี่ยวแห้งเหลือเกินน่ะสิยัยปีบ คุณป้าเขาถึง ได้ถาม เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า" แว่นตา
ทัศนียภาพของสองฝีงแม่นํ้ากกดูร่มรื่นด้วยตลอดแนวเป็นปาเขาที่ชุ่มชื่น เขียวขจี พื้นนํ้าสีเขียวใสจนมองเห็นเงาสะท้อนของสิงที่อฝูเหนือกว่า ซึ่งมองเห็น เป็นเรือลำเล็กที่บรรทุกนักท่องเที่ยวเกือบเต็มลำ แต่กระนั้นก็ยังมีที่ว่างพอที่จะ จัดสรรเป็นมุมอาหารขันโตกให้บรรดานักท่องเที่ยวได้ดื่มกินอาหารแกล้มกับการ ดื่มดํ่ากับธรรมชาติอันงดงาม
กาซะลองถอยตัวออกห่างจากกราบเรือเมื่ออาหารถูกลำเลียงมาจนเต็มโตก กลิ่นนาพริกหนุ่มหอมยั่วกระเพาะจนต้องหยิบแคบหมูมาจิ้มพอบรรเทาความหิว
สีส้มแกมเหลืองเป็นมันย่องของแกงฮังเลดูข้นคลั่กน่ากินจนอดไม่ได้ที่จะ ตักมาลองลิ้มชิมรส แต่อาการเจริญอาหารพลันสะดุดเมื่อเสียงหวานเชื่อมเอ่ยถาม
"ไม่นึกว่าปีบจะกล้ากินของมันๆ เลี่ยนๆ แบบนี้ เพราะปกติเห็นดาราเขา ชอบรักษาหุ่นกัน ขนาดอุ๊เองยังไม่ค่อยกล้ากิน"
ไม่มีเสียงตอบจากกาซะลองเพราะเผอิญมีเสียงคนอื่นตอบแทน 'คนอื่น' ที่ทำให้กาซะลองค้อนตาแทบกลับ
"อย่างคุณอุ๊น่ะกินได้อีกเยอะครับ ผอมบางออกอย่างนี้กินเท่าไหร่กั๊ไม่อ้วน ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"
แว่นกันแดด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น