วันพฤหัสบดีที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2558

ท้วมก้าวพ้นออกไปจึงพูดขึ้น

"คุณยายไม่ใช่ผีใช่สางค่ะ เอาเป็นว่าครบร้อยวัน เผาคุณยายเมื่อไร คุณยาย เล็กก็ดำเนินการขายได้เลย ปีบไม่มีป้ญหาค่ะ"
อีกครั้งที่คำสร้อยหน้าซีด ไม่อยากเชื่อว่าสันบุญคุณ1Iรึยางค์ศรีแล้วทุกอย่าง มันจะง่ายดายถึงเพียงนี้ การตัด3นใจของคุณปีบเป็น3งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยิน มันง่ายเกินไป ทุกอย่างดูเหมือนจะง่ายเกินไป
กาซะลองผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ เห็นสีหน้าคนเก่าแก่ของคุณปรียางค์ค่รื หล่อนก็พอจะเดาความรู้สืกออก มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนแม้1แต่ตัว หล่อนเองว่าจะมีการขายคุ้มภูคากาชะลอง
"เสร็จงานศพคุณยายแล้ว ฉันจะรับแพรสาไปอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพฯ ว่า จะส่งให้แกเรียนต่อที่นั่น ส่วนป้าคำสร้อยถ้าอยากจะไปอยู่ด้วยกันฉันก็ไม่ขัดข้อง แต่ถ้าไม่ ฉันจะให้เงินสักก้อน ไม่มากไม่มายอะไรหรอก แต่ถ้าไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ป้าก็จะมีเงินไว้ดูแลตัวเองตลอดชีวิต"
คนเก่าแก'ของคุณปรียางค์ศรีได้แต่ทำตาปริบๆ ก่อนกระถดตัวและถอย ออกไป  คุณพันธุรพีรอจนร่างท้วมก้าวพ้นออกไปจึงพูดขึ้น แว่นตากันแดด
"ปีบคงไม่ว่ายายนะที่ทำแบบนี้ ก็เพื่อเราทุกคน คุณพี่คงไม่พอใจนักหรอก ถ้าคุ้มจะต้องตกไปเป็นของนายดิสธร ปีบก็รู้ว่าบ้านนั้นถังแตกกันทั้งบ้าน"
กาซะลองยิ้มเย็น ไม่ได้มีทีท่าว่าโกรธเคืองกับคำพูดของผู้เป็นยายเล็ก หญิงสาวเพียงแต่กล่าวเนิบๆ "นั่นมันไม่ใช่สาระสำคัญหรอกค่ะ มันสำคัญตรง ที่สมบัติของบรรพบุรุษ คนรุ่นเรารักษาไวไม่ได้ต่างหาก"
เหมือนกับจะตอกยาความเจ็บปวด กั๊มันจริงมิใช่หรือ สมบัติของบรรพบุรุษ หลายชั่วอายุคนกลับต้องปล่อยให้หลุดหายไปในคนยุคนี้ มันเพราะอะไรหนอ ความโลภโมโทลัน กิเลสที่ไม่มีวันหมดของคนบางคน หรือเพราะความอ่อนแอ ของหล่อนเอง แว่นกันแดด
คุณพันธุรพีลากลับพร้อมกับความอิ่มเอมในใจ เรื่องที่คิดว่ายากจริงๆ แล้วกลับง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก ไม่เพียงแต่จะไม่คัดค้าน กาซะลองกลับ ไม่มีท่าทางยินดียินร้ายเสียด้วยซํ้า บางทีสฤษด์คุณอาจจะดูคนผิด เอาเข้าจริง แล้วหลานสาวก็ไม่ได้รักผูกพันผู้เป็นพี่สักเท่าไร
เคลื่อนรถมาถึงประตูและสายตาคมกริบก็เห็นร่างบอบบางของเด็กสาวที่
แม่กลับมาบ้านด้วยความชื่นมื่น มันเป็นความรื่นรมย์ที่เขาไม่เห็นมานาน แล้วนับตั้งแต่ฐานะทางการเงินของแม่ยอบแยบลงทุกรัน นัยนตาฝัามัรมี^ระก'1ย แจมใสเหมือนนัยน์ตาเด็กลาวที่เพื่'งเจอะเจอ^ก^ฬม่ ทุกอย่างมั^คือความ ตนเต้นงดงาม คือความหวัง คือความฝัน การขายคุ้มภูคากาซะลองดูเหมือนจะ เป็นความหวังเพียงสิงเดียวที่จะทำให้สลานะทางการเงินของแม่กลับมาเหมือนเสิม
"เสร็จงานคุณป้าแล้ว แม่ว่าจะไปอยู่ต่างประเทศซักพักนะฤบด์ 1 ใม่ไหว ปวดหัวมานานแล้ว ขอพักนานๆ หน่อยเถอะ" เหมือนแม่จะรู้ว่าขืนอยู่ที่นี่ต่อไปคง ไมแคล้วการเป็นขี้ปากชาวบ้าน 'พี่สาวเสียไม่ทันไรจัดการขายทรัพย์สินเลร็จสรรพ' แว่นตา
มนเป็นสิงที่ทุกคนคาดไม่ถึงในสิงที่'กาซะลองต้ดสิน^จ  อาจจะรรมกึงสัว ชองแม่เอง
"แม่ไม่แปลกใจบ้างหรือครับ ว่าทำไมปีบถึงตัดสินใจขายคุ้มอย่างง่"1ยๆ" นับเป็นครั้งแรกที่คุณพันธุรพีฉุกคิดขึ้นมาลึงลารตัดสินใจของหล'1นลาว
สฤษด์คุณพูดถูก บางทีอาจจะมีบางสิงเคลือบแคลงไว้ก็ได้ กาซะลอง^ซ่คน
ฉาบฉวย ความคิดความอ่านของหลานต้องมีเหดุผลเลมอ "แล้วฤษด์คิดว่ายัยปีบกำลังทำอะไร"
แว่นตา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น