โปรดบุรุษ ที่ชื่อศกรไม่น้อย

ดีนะ ตอนที่เรายังเด็ก เวลาฝนตกทีไรนายศกเป็นต้องป้นจักรยานจากโรงเรียน
มาส่งทู้กที พอโตขึ้นมาฝนตก นายศกก็ยังเป็นคนขี่มอเตอรIซค์มาส่งอีก หรือ ว่าเราจะต้องมีนายศกคอยดูแลไปตลอดนะแม่ปีบ"
ท้ายประโยคกาซะลองรู้ดีว่าคุณยายตั้งใจที่จะยั่วเย้าหล่อนโดยเฉพาะ อยากจะทำปากขมุบขมิบกัดฝายนั้นเสียหน่อยค่าที่สาระแนไม่เลิกตั้งแต่เด็กยันโต แต่ดูเหมือนคุณยายจะไม่สนใจ ท่านพูดต่อเป็นการบอกเล่ากลายๆ ว่าโปรดบุรุษ ที่ชื่อศกรไม่น้อย แว่นตากันแดด
"ยายกั๊ได้นายศกนี่แหละเป็นเพื่อน...อ้อ แล้วก็ยังมีนายฤษด์อีกคน" ท้ายประโยคมีอีกคนเพราะเกรงว่าฝ่ายที่นั่งสนทนาด้วยจะน้อยใจ คุณปรียางค์ศรี หันไปมองผู้มีสักดิ้เป็นน้อง คุณพันธุรพียิ้มอ่อนๆ
"ก็เรามีกันแค่นี้นี่คะคุณพี่ นายฤษด์ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ลูกดิฉันก็หลาน
คุณพี่"
"แต่พูดจริงๆ นะ" นี้าเสียงเริ่มเจือแววเศร้าจนผู้เป็นหลานจับความรู้ถึก ได้ทันที "พี่ไม่อยากให้นายฤษด์มาหาเท่าไหร่ เพราะมาทีไรแปลว่าพี่ต้องเจ็บปวย ทุกที"
ภาพฝืนร้ายผุดขึ้นมาในมโนนึก...คมมีดวาววับ คุณปรียางค์ศรีเลือด ท่วมร่าง แว่นกันแดด
กาซะลองถามอย่างร้อนรน "คุณยาย...นี่คุณยายเป็นอะไรหรือเปล่าคะ"
เปิดประตูอย่างเงียบกริบเมื่อส่องผ่านฝ็ากระจกจากภายนอกแล้วเห็นผู้เป็น ยายนอนหลับสนิท หญิงสาวจรดฝืเท้าอย่างแผ่วเบาเคลื่อนกายไปหยุดยืนอยู่ ข้างเตียง
ร่างผอมเกร็งหายใจอย่างสมํ่าเสมอภายใต้ผ้าแพรเนื้อนุ่ม ใบหน้าซีดตอบ ปราศจากความมีชีวิตชีวาจนเห็นริ้วรอยของความเหนื่อยล้าได้อย่างชัดเจน เกิดความรู้สืกผิดขึ้นท่วมท้นใจ
นี่หล่อน1เล่อยให้คุณยายอยู่คนเดียวนานเกินไIเหรือเปล่า...นานจนมี เรื่อง■ราวบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่หล่อนไม่รู้
กลับห้องตัวเองด้วยความหม่นเศร้าและนอนไม่หลับอีกเลย จวบจนรุ่งเช้า จึงเคลิ้มหลับไปครู่ มาสะดุ้งตื่นเมื่อรับสัมผัสอ่อนนุ่มที่หน้าผาก แว่นตา
แม้ไม่คุ้นเคยแต่ก็ปลุกให้ตื่นจากภวังค์หลับใหลได้ กาซะลองลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นร่างของสตรีนางหนึ่งนั่งอยู่ หญิงสาวพนมมือไหว้แทบไม่ทัน
"คุณยายเล็ก!"
คุณพันธุรพียิ้มอ่อนหวานขณะรับไหว้หลานสาว ทรุดตัวลงนั่งริมขอบเตียง อย่างถือวิสาสะ
"เมื่อวานคุณพี่โทรไปบอกว่าปีบมาที่นี่แต่ไม่สบาย  ยายเลยรีบมาเยี่ยม"
"คุณยายไม่น่าลำบากเลย ปีบแค่รถล้มนิดหน่อย นี่ก็ตั้งใจว่าจะอยู่เป็นเพื่อน คุณยายซักวันสองวัน แล้วจะแวะไปกราบคุณยายเล็กถึงที่บ้านเลยค่ะ"
"ไม่ต้องหรอกปีบ" คุณพันธุรพีโบกมือว่อน "ช่วงนี้คุณพี่ยิ่งไม่ค่อยสบาย อยู่ด้วย นายฤษด์ต้องแวะเวียนมาดูประจำ ปีบมาก็ดีแล้ว จะได้ช่วยกันดูแล"
"คุณยายเป็นอะไรคะ ไม่เห็นมีใครบอกปีบ"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอก...โรคคนแก่น่ะลูก"
"แต่ทีคุณยายเล็กยังดูแข็งแรงอยู่เลยนี่คะ"
คุณพันธุรพีโปรยยิ้ม คำชมนี้Iด้ยินอยู่บ่อยๆ เพราะแม้วัยจะห่างจากคุณ ปรียางค์ศรีไม่ถึงห้าปี แต่ผู้ที่มีสักดี้เป็นน้องกลับดูสดสาวอ่อนวัยกว่ามากมาย ร่าง ระหงบอบบางดูราวกับต้นสีสิบ ทั้งที่ความจริงอีกเพียงปีสองปีเท่านั้นเลขหกก็จะ มาเยือน
ใบหน้าเรียวรูปไข่ที่กาซะลองถอดแบบมาดูเต็มอิ่ม รอยยิ้มหวานกระจ่าง
แว่นกันแดด